عوارض جراحی گلوکوم

مترجم: دکتر نسیم عموهاشمی: فلوشیپ گلوکوم- چشم‌پزشک- دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی               دکتر محمد پاکروان: استاد- چشم‌پزشک- دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی * این مقاله ترجمه‌ای از مجموعه “Focal Point” مربوط به ماه September سال 2015 با عنوان “Complications of Glaucoma Surgery” می‌باشد. مقدمه      اگرچه چندین عامل در ایجاد گلوکوم دخالت دارند اما تنها روش درمان اثبات شده، کاهش فشار چشم برای جلوگیری از آسیب عصب بینایی ناشی از گلوکوم است. درمان‌های محافظه‌کارانه از جمله درمان دارویی و لیزر اغلب خط اول درمان هستند اما بسیاری از بیماران به درمان‌های تهاجمی­تری جهت کنترل فشار داخل چشمی نیاز دارند. جراحی ایده­آل روشی است که موثر، قابل‌تکرار و به صرفه بوده و کم‌ترین خطر را برای بیمار داشته باشد. اما متاسفانه در حال حاضر روش جراحی که دارای این شرایط باشد، وجود ندارد.      جراحی گلوکوم طی سال‌های اخیر پیشرفت­های زیادی نموده است. روش‌های ابتدایی، مبتنی بر ایجاد فیستول برای کاهش فشار چشم بود. این روش‌ها از جمله فیلتراسیون تمام ضخامت و ایمپلنت ستونی با استفاده از مواد مختلف، میزان عوارض غیرقابل قبول و زیادی داشت.      تغییر روش جراحی به روش‌های فیلتراسیون کنترل شده که از اواخر دهه 1960 شروع شد، عوارض پس از عمل را کاهش داد اما اسکار و شکست درمان طی زمان هم‌چنان مساله‌ساز بود. پس از آن، درمان‌های آنتی‌فیبروتیک با 5 فلورواوراسیل و میتومایسین C جهت کاهش اسکار و افزایش میزان موفقیت به کار گرفته شدند، اما عوارض پس از عمل افزایش یافت.      امروزه ترابکولکتومی به عنوان یک روش شایع به کار می‌رود و هم‌چنان عمل جراحی پرعارضه و  با اثربخشی متغیر است. جستجو برای جراحی­های ایمن­تر و کم‌تر تهاجمی با تاکید بر وسایل و روش‌های جدید که از برش‌های کوچک استفاده می‌کنند تحت عنوان جراحی­های MIGS (Microinvasive Glaucoma surgery) ادامه دارد. اما روش‌های جدید، خطرات و عوارضی دارند که برخی از آن‌ها ممکن است تا جمع‌آوری داده­های طولانی‌مدت ناشناخته باشند.